De therapie bestaat uit het dragen van een speciale bril met een camera: de Google Glass. De bril heeft ook een klein schermpje en een speaker. Als het kind een interactie met iemand aangaat, benoemt de computer de emoties van de ander en legt ze uit. De werking van deze ‘Superpower Glass’ is gebaseerd op bestaande behandelingen voor autisme. Daarbij leert een begeleider het kind om emoties van anderen te herkennen. De bril is getraind om een neutrale gezichtsuitdrukking te herkennen en om de zes basisemoties te identificeren: vreugde, verdriet, woede, walging, angst en verrassing. De kinderen konden ook spelletjes met de bril spelen door bijvoorbeeld gezichtsexpressies van de ouders te raden.
De kinderen droegen de bril minstens drie keer per week voor 20 minuten gedurende tien weken. Vooraf en naderhand vulden zowel de ouders als de kinderen zelf vragenlijsten in over autistische symptomen. De symptomen van autisme bleken na de tien weken afgenomen te zijn. Ook gaven de ouders aan dat hun kinderen vaker oogcontact maakten en dat ze beter interacteerden met anderen.
De Google Glass kan mogelijk ingezet worden om het gat tussen de diagnose en de start van de behandeling te vullen. Nu zitten daar soms wel 18 maanden tussen.
De onderzoekers gaan nu een grotere groep kinderen testen, waarvan een deel geen bril zal krijgen. Nu deden er nog maar veertien gezinnen mee, waarvan alle kinderen met autisme de bril mochten uitproberen.
De bevindingen zijn gepubliceerd in npj Digital Medicine
Autisme Online publiceerde al eerder over onderzoek naar de effecten van Google Glass
