Hilde Geurts doet onderzoek naar de cognitieve sterke en zwakke kanten bij mensen met autisme en ADHD. Hierbij richt ze zich op de gehele levensloop, maar ouderen hebben haar specifieke aandacht. In haar werk probeert ze een brug te slaan tussen het experimentele onderzoek en het klinische werkveld.
Als hoogleraar gaat Geurts zich richten op de heterogeniteit binnen diagnostische classificaties, cognitieve strategieën en de relatie tussen subjectieve (cognitieve) klachten en objectieve (cognitieve) maten. Hierbij zal de focus blijven liggen op autisme en ADHD, maar zal er tevens aandacht zijn voor de ziekte van Parkinson, dementiële beelden en mentale stoornissen zoals stemming- en angststoornissen. Geurts vindt het belangrijk dat haar universitaire onderzoek ook zijn weg zal vinden naar de klinische praktijk. Samenwerking met verschillende belangenbehartigingorganisaties en klinische centra heeft dan ook haar speciale aandacht. Op het moment leidt Geurts een groot onderzoek naar veroudering bij autisme waarbij bovenstaande thema’s aan bod komen en de vraag centraal staat of verschillen in (cognitieve) verouderingspatronen te voorspellen zijn.
Geurts werkt sinds 2002 binnen de vakgroep Brein en Cognitie van de UvA, eerst als universitair docent en universitair hoofddocent, sinds 2011 is ze bijzonder hoogleraar Autisme: Cognitie gedurende de levensloop. Daarnaast is ze werkzaam als psycholoog en senior onderzoeker bij de TopGGZ instelling het ‘Dr. Leo Kannerhuis’. Geurts is vicevoorzitter van de International Society for Autisme Research. Ze is initiator van het onderzoeksnetwerk REACH-AUT, een netwerk van meer dan dertig Nederlandse organisaties op het gebied van autisme. Van 2016-2017 was Geurts fellow bij het Netherlands Institute for Advanced Study (NIAS). Van 2014-2016 zat ze in het bestuur van De Jonge Akademie van de KNAW. Geurts ontving verschillende subsidies, waaronder een Vici (2017) en een Vidi (2010) van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en subsidies van ZONMW en RAAK/PRO.
(foto: Dirk Gillissen)
