Een nieuwe studie onderzocht de pijnperceptie bij mensen met autisme en stelde vast dat zij pijn met een hogere intensiteit ervaren dan de algemene bevolking en zich minder goed aan de sensatie kunnen aanpassen. Deze bevinding staat haaks op de heersende opvatting dat mensen met autisme zogenaamd 'onverschillig voor pijn' zijn. De onderzoekers spraken de hoop uit dat de bevindingen van hun studie zullen leiden tot een meer aangepaste behandeling door medisch personeel, verzorgers en ouders van mensen met autisme, die de ervaring van pijn niet altijd op de gebruikelijke manier uiten.
De studie werd gefinancierd door de Israel Science Foundation en werd geleid door vier onderzoekers: Dr. Tami Bar-Shalita van de Sackler Faculty of Medicine van de Universiteit van Tel Aviv, die de studie initieerde, Dr. Yelena Granovsky van het Technion en Rambam Medical Center, en Prof. Irit Weissman-Fogel en Prof. Eynat Gal van de Universiteit van Haifa. Deze studie vormt een kader voor het proefschrift van de promovendi Tzeela Hofmann en Mary Klingel-Levy, en drie daarop gebaseerde artikelen zijn reeds gepubliceerd of goedgekeurd voor publicatie. De huidige studie is gepubliceerd in het prestigieuze tijdschrift PAIN.
Zelfbeschadiging geen bewijs van onverschilligheid voor pijn
"Ongeveer 10% van de algemene bevolking lijdt aan sensory modulation dysfunction, wat betekent dat sensorische overgevoeligheid op een niveau zit dat normaal dagelijks functioneren en kwaliteit van leven in gevaar brengt. Deze mensen hebben bijvoorbeeld moeite met het negeren van of zich aanpassen aan het zoemen of flikkeren van fluorescentielampen, het zoemen van airconditioners of ventilatoren, of het kraken van popcorn door iemand die naast hen zit in de bioscoop," legt Dr. Bar-Shalita uit.
"In eerdere studies in het lab kwamen we erachter dat deze mensen meer last hebben van pijn dan mensen zonder sensorische modulatiestoornissen. Aangezien bekend is dat sensorische modulatiestoornissen bij 70-90% van de mensen met autisme voorkomen, vormen zij een criterium voor de diagnose autisme en zijn zij geassocieerd met de ernst ervan. Wij waren geïnteresseerd in het onderzoeken van pijnperceptie bij autisme, dus vroegen wij ons af: hebben mensen met autisme meer pijn dan de algemene bevolking? Deze vraag was nauwelijks bestudeerd in het lab voordat wij eraan begonnen."
Volgens de onderzoekers was jarenlang de heersende mening dat 'mensen met autisme minder pijn voelen' of dat ze 'onverschillig voor pijn' zijn. Eigenlijk is 'onverschilligheid voor pijn' een van de kenmerken die in de huidige diagnostische criteria van autisme worden gepresenteerd.
Het bewijs hiervoor zou hun neiging zijn om zichzelf pijn te doen door zelfbeschadiging.
Dr. Bar-Shalita: "Deze veronderstelling is niet noodzakelijk waar. We weten dat zelfbeschadiging kan voortkomen uit pogingen om pijn te onderdrukken en het zou kunnen dat ze zichzelf pijn doen om, onbewust, een fysiek mechanisme van 'pijn remt pijn' te activeren."
Bijdragen tot de vooruitgang van de gepersonaliseerde behandeling
Deze studie is een onderzoek naar pijn in het laboratorium, goedgekeurd door de ethische commissie van de academische instellingen en het Rambam Medisch Centrum. De studie omvatte 52 volwassenen met hoogfunctionerend autisme (HFA) en normale intelligentie - tot nu toe de grootste gerapporteerde steekproef ter wereld in studies over pijn bij mensen met autisme. De studie maakte gebruik van psychofysische tests om pijn te evalueren, die gewoonlijk worden gebruikt bij de studie van pijn. Deze methoden onderzoeken het verband tussen stimulus en respons, terwijl de onderzoeker met behulp van een computer de duur en intensiteit van de stimulus controleert en de onderzochte wordt gevraagd de intensiteit van de door hem of haar gevoelde pijn te rangschikken op een schaal van 0 tot 100.
De bevindingen hebben onomstotelijk bewezen dat mensen met autisme meer pijn hebben. Bovendien is hun pijnonderdrukkingsmechanisme minder effectief.
De onderzoekers voerden verschillende metingen uit, onder meer om na te gaan of de overgevoeligheid voor pijn voortkomt uit een overgevoelig zenuwstelsel of uit de onderdrukking van mechanismen die aanpassing mogelijk moeten maken en na verloop van tijd de reactie op de stimulus moeten verminderen. Zij vonden dat het bij mensen met autisme een combinatie van beide is: een toename van het pijnsignaal samen met een minder effectief pijnremmingsmechanisme.
Dr. Bar-Shalita concludeert: "Onze studie vormde een uitgebreide, diepgaande studie van de intensiteit van de pijn die mensen met autisme ervaren. De heersende overtuiging was dat zij zogenaamd 'onverschillig zijn voor pijn', en er zijn berichten dat medisch en ander professioneel personeel hen dienovereenkomstig behandelde. De resultaten van onze studie geven aan dat de gevoeligheid voor pijn van mensen met autisme in de meeste gevallen groter is dan die van het grootste deel van de bevolking, terwijl zij er tegelijkertijd niet in slagen pijnprikkels effectief te onderdrukken. Wij hopen dat onze bevindingen ten goede komen aan de professionals en behandelaars die met deze populatie omgaan en bijdragen tot de vooruitgang van gepersonaliseerde behandeling."
In aanvullende artikelen die binnenkort worden gepubliceerd, hebben de onderzoekers de hersenactiviteit van mensen met autisme tijdens pijnprikkels onderzocht, en subgroepen binnen deze populatie met betrekking tot hun perceptie van pijn.
Bron: www.english.tau.ac.il/pain_autism
