Volgens de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) heeft maar 28 procent van de mensen met autisme een betaalde baan. Soms ligt dit aan de beperking van de persoon zelf, andere keren blijken werkgevers terughoudend te zijn wanneer de sollicitant meldt autisme te hebben. Niet iedereen met autisme kan werken, zo stelt de vereniging, en anderen hebben mogelijk aanpassingen nodig.
Zo ook de 38-jarige Bon, die de bons kreeg toen haar toenmalige werkgever zei dat ze niet wisten wat ze aan haar hadden en haar daarom lieten gaan. Na de diagnose schrapte ze op advies een aantal uren van haar werkweek af, zodat ze de hoeveelheid prikkels beter kon doseren. “Zo’n kantoortuin is echt een regelrechte ramp voor mij. Ik krijg de geluiden ongefilterd binnen kan dus niets wegfilteren. Dat kost enorm veel energie.”
Ondernemerschap kan daarin voordelen hebben. “Je hoeft niet te bellen maar kan mailen”, aldus Marijn Bon. Ook ziet ze dat werknemers en ondernemers op een andere manier beoordeeld worden. “Ondernemers worden vaker dan werknemers beoordeeld op het eindproduct en niet op of je wel in een team past. Dat geeft rust.” Overigens kan iemand in loondienst soms ook met een paar eenvoudige aanpassingen beter zijn of haar werk doen. Een rustige werkplek zonder afleidingen kan al heel positief werken. Ook het opzetten van een koptelefoon om prikkels te verminderen is mogelijk.
Mensen met autisme die een Wajong-uitkering hebben, kunnen bovendien een beroep doen op begeleiding. Zo wordt er bemiddeld tussen werkgever en werknemer om afspraken te maken over een zo goed mogelijke werkomgeving voor de persoon met de beperking. “Sommige mensen hebben baat bij levenslange begeleiding”, aldus de NVA. “Kijk wat je zelf nodig hebt en wat handig is en bespreek dat.”
Marijn Bon is de auteur van het door SWP uitgegeven boek Ondernemen(d) met autisme
