De wetenschappers verzamelden tien jongens die tussen de 5 en 14 jaar oud waren en allemaal autisme hadden. Vijf van de jongens kregen een placebo. De andere vijf kregen één dosis suramine toegediend via een injectie.
De vijf jongens die het medicijn toegediend hadden gekregen, gingen meetbaar vooruit. Ze waren rustiger en geconcentreerder, communiceerden meer en vertoonden minder herhalend gedrag. “We zagen verbeteringen bij onze zoon die we nog niet eerder hebben gezien,” vertellen de ouders van een 14-jarige proefpersoon die suramine ontving. De jongen had voorafgaand aan de behandeling al 12 jaar lang geen complete zin meer uitgesproken. “Binnen een uur na de injectie, begon hij oogcontact te maken met de arts en verpleegkundigen in de kamer. Er was bij vlagen een nieuwe soort kalmte, maar ook meer emotie. Hij kreeg interesse in verstoppertje spelen met zijn 16 jaar oude broer. Hij begon het maken van nieuwe geluiden te oefenen. En hij zocht zijn vader vaker op.” Vier van de vijf kinderen hadden nog nooit gesproken en begonnen ongeveer een week na die ene dosis suramine hun eerste zinnetjes uit te spreken. Dat gebeurde niet onder de kinderen die het placebo ontvingen. Daarnaast bleken de kinderen die suramine toegediend hadden gekregen, veel beter te reageren op de therapieën en verrijkingsprogramma’s die ze voorafgaand aan het experiment reeds volgden.
De onderzoekers benadrukken dat het medicijn nauwelijks bijwerkingen had. Dat komt doordat er slechts een kleine dosis nodig is. Wel is het effect van de behandeling tijdelijk. Na een paar weken was het medicijn uitgewerkt.
Hoewel de eerste onderzoeksresultaten veelbelovend zijn, houden wetenschappers een slag om de arm. Veel meer en grootschaliger onderzoek is nodig om met zekerheid vast te kunnen stellen dat suramine – of een vergelijkbaar medicijn – de belangrijkste symptomen van autisme kan aanpakken.
Bron: UCSD
